Verslag: Vitesse - VVV

d.d. 22 december 2019: Vitesse – VVV

VAKANTIE!!!!!

Ja, mensen ik heb vakantie!

Weet je, ik heb echt een keileuke baan, met geweldige collega's en ik fiets elke dag met veel plezier naar mijn werk. Maar het is goed om nu f af te schakelen.

Na de zgn. BBCP (Bitterballen Christmas Party) op kantoor, fietste ik in een vrolijke feestelijke roes op de velo mijn vrije dagen tegemoet.

En die blijheid overheerst nog steeds als ik naar het Gelredome vertrek voor de laatste wedstrijd van onze mannen in 2019. Echter, deze wordt wel een beetje overschaduwd door het feit dat Bea er vanmiddag niet bij is. Alweer niet!

Ze zit opnieuw in Canada, bij haar familie. Prachtige foto's appte ze mij. In de sneeuw, op het ijs, in de bergen, bij het haardvuur met warme chocomelk of zo. Ze straalt.

Soms ben ik bang dat ze op een moment besluit daar te blijven. Nou … en dan kun je mij bij elkaar dweilen. Moet er niet aan denken!

Dat doe ik dus ook niet en als ik de buurman op Noord aantref, is alles helemaal goed. Nou ja, helemaal?! Hij zit ongemakkelijk en kijkt een beetje moeilijk.

"Slijmbeursontsteking in mijn knie", zegt ie, voordat ik er naar kan vragen.

Ah, nee hè! Hij slikt pillen, maar heeft desondanks pijn en dit kan nog wel een tijd duren. Echt zo klote voor hem!

Ik zeg dat ik het extra moedig van hem vindt dat hij toch gekomen is. Hij knipoogt en zegt dat ie mij toch niet alleen kan laten nu Bea er ook al niet is.

Tjemig, wat zijn er soms mooie momenten met prachtige mensen. Ik doe mijn best om niet emotioneel te worden en geef hem voorzichtig een dikke vette knuffel, waarbij ik mijn uiterste best doe om zijn knie te ontwijken. De beste buurman ever!

Als onze jongens even later het veld opkomen, staan we op en juichen hen hartstochtelijk toe. (Alleen de buurman blijft zitten dus). Ik heb een goed voorgevoel en ik denk dat we gewoon winnen vandaag. We hebben er zin en gaan er 'ns lekker voor zitten.

De bal wordt een beetje heen-en-weer getikt en onze jongens proberen wel wat druk te zetten. Maar het is niet echt spannend of gevaarlijk, nog geeneens misschien.

Tjezus man, je kunt wel stellen dat het spel slaapverwekkend en oersaai is en ik kijk een beetje om me heen. Ben niet de enige die er zo over denkt, pffff …

Canada appt en vraagt of onze mannen soms al zijn aangeschoven aan de kerstdis en de buurman valt me lastig met een raadsel: "Twee woorden, negen letters!?"

Ik haal een tikkie verveeld mijn schouders op en heb echt geen idee. "Duurt lang", zegt ie en samen schieten we in de lach.

En onze jongens en die van VVV klooien verder en Noord kijkt apathisch toe in de hoop op beter. Nou, en dan ineens komt het zomaar hè!

Clark knalt de bal naar voren en via Matavz en Linssen komt ie bij Bazoer. En dan ga je wel f rechtop zitten natuurlijk. Hij blijft een wereldspeler.

Met de bal aan z'n voet dribbelt hij naar voren. Mijn hartslag stijgt met de seconde en de adrenaline giert door mijn lijf. "Kom op, Bazoer", gil ik, "schiet dan ….!"

Hij geeft de bal een enorme poeier en met open mond en grote ogen van bewondering zie ik hoe hij deze bal keihard in de kruising schiet.

1-0! Mensen, wat een schitterend doelpunt, wat een beauty!!!

Ik vlieg uit mijn stoeltje en weet niet hoe hard ik moet juichen voor Bazoer. Dit heeft de wedstrijd nodig, dit hebben onze jongens nodig, dit heeft iedereen nodig.

Ik omhels de buurman (jaja, heel voorzichtig), we zijn echt über-gelukkig en intens tevreden zak ik weer terug in mijn stoeltje.

Dan rent Bazoer richting de dug-out en knuffelt de trainer. Ach mensen, wat een prachtig gebaar zo vlak voor Kerst. Komt alles toch nog goed dit jaar.

De wedstrijd gaat verder en er wordt met wat meer geestdrift en elan gespeeld. Onze jongens blijven druk zetten en doen dat niet onverdienstelijk.

Doekhi rent even later met de bal naar voren. Via via komt de bal weer bij hem terug, terwijl hij inmiddels is opgelopen richting de 16-meter lijn.

Iedereen begrijpt dat hier een grote kans gecreëerd wordt en ik kijk even naar de buurman. Hij kijkt goedkeurend toe en is volgens mij zijn zere knie even vergeten.

Als Doekhi de bal naar Matavz tikt, krijg ik het bloedheet. Dit moet 'm gewoon worden! Zenuwachtig pluk ik aan de rafeltjes van mijn V-sjaal en ik voel de spanning in mijn buik en in mijn schouders. Alles verkrampt zo'n beetje en ik hou mijn adem in. Kom op dan …

Matavz schiet …. RÁÁÁÁÁÁKKKK!!! 2-0!!!

Ooooohhhh, wat is dit lekker mensen. Ik stuif weer op, ik dans, ik klap, ik lach en iedereen is zo vreselijk in de gloria.

Daarna kruip ik f tegen de buurman aan om de feestvreugde te delen. Wat een weelde, gewoon 2 keer scoren binnen 5 minuten. Nog niet zo heel lang geleden leek dit een utopie, en kijk nu … héééérlijk!!!

Verder gebeurt er eigenlijk niet zoveel en zakt de wedstrijd weer een beetje in. Maar met deze fijne voorsprong vind ik het allemaal niet zo erg en ik app met Bea en probeer niet jaloers te zijn als ze weer 'te' gezellige foto's stuurt van een idyllisch tafereeltje met sneeuw en een vuurkorf en glühwein of zo.

Dan de tweede helft, die begint zoals de eerste ook begon: suf en saai! Van vuurwerk en spetterend voetbal is bepaald geen sprake, maar dat komt ook omdat VVV eigenlijk aandoenlijk slecht speelt hoor.

Ik deel kerstchocolaatjes uit aan iedereen in de buurt en zo hebben we 't met z'n allen toch nog gezellig.

De wedstrijd kabbelt verder en ik maak een lijstje van dingen die ik nog moet doen in de vakantie. Paar kleine kerstcadeautjes kopen, stofzuigen en dweilen, boodschappen. Ik hoef goddank geen kerstdiner in elkaar te flansen; denk dat de ervaring leert dat dat beter is voor iedereen.

En dan krijg ik plotseling een douw van de buurman en ik kijk op. Ah, een corner, voor onze jongens! Bazoer staat bij de hoekvlag om 'm te nemen en ik besluit om f op te letten.

Bazoer trapt de bal netjes op maat voor het doel en niemand minder dat Linssen staat daar natuurlijk ook gepositioneerd. Ja mensen, dan is het natuurlijk alarmfase 1 voor VVV en in een mum van tijd ga ik helemaal op in het moment.

Brian springt, zoals gewoonlijk huizenhoog, en ik schreeuw iets van dat "3-0 nog mooier is dan 2-0". Ademloos en vol verwachting kijk ik toe hoe hij zijn hoofd tegen de bal zet.

Hij kopt en gespannen volg ik de bal. En … jáááááhhhh … hij flikt 't weer. Brian Linssen kopt voor de duizendste keer of zo raak. 3-0!

Ik ontplof van vreugde en het hele Gelredome explodeert met me mee. Dit is toch grandioos mensen! Hier word je toch intens gelukkig van!

Maar dan is er opeens verwarring. Is er een overtreding begaan?! Doelpunt afgekeurd?!

Het spel wordt stilgelegd omdat de VAR zich ermee bemoeit. Linssen zou op de schouders van Röseler (VVV) hebben gesteund of zo.

Schijtziek en kots beroerd ben ik van die VAR. Hemeltergend irritant. Kakzooi! Het heerlijke ogenblik van zojuist verdwijnt als sneeuw voor de zon en het enige dat we kunnen doen is afwachten. Aaaarrrgghhh!!!

Uiteindelijk besluit iemand dat het doelpunt toch geldig is en het hele Gelredome is opnieuw blij. Maar het euforische moment is dan al voorbij en komt niet meer terug.

Uiteindelijk blijft het bij een 3-0 zege voor onze boys. Ik ben tevreden.

Oké, het spel is voor verbetering vatbaar, echt wel, maar met deze overwinning op zak en een 6e plaats op de ranglijst kunnen we toch content de winterstop ingaan. Dit had je een maand geleden niet kunnen bedenken.

Ik wens jullie allemaal hele fijne en gezellige feestdagen toe en alle goeds en alle geluk voor 2020.

Ik ga ervan uit dat we er volgend jaar met z'n allen weer een prachtig sportief jaar van maken en dat we onze geel-swèrte-mannen altijd steunen, no matter what!

Nou, doei tot de volgende wedstrijd!

X Nancy

Bron: Nancy op Noord