Nou, vandaag heb ik echt een topdag gehad. Vanochtend al iets minder ziek opgestaan dan in de rest van de week, betrekkelijk rustige dag op het werk en ook nog een uurtje eerder naar huis om niet door die godvergeven regenbuien te hoeven fietsen. Bovendien kreeg ik een berichtje van Bea en ze komt vanavond! Dus mensen, alle seinen staan op groen voor een keigezellige avond op Noord met onze geel-swèrte jongens in de hoofdrol op de groene grasmat.

Fraser en zo’n beetje de helft van onze Vitesse-boys hebben beloofd dat ze het publiek waar willen geven voor hun geld en dat ze hun supporters willen bedanken met een mooie wedstrijd voor hun never aflatende en tomeloze ondersteuning in zowel de Europese uit- als thuiswedstrijden. Nou, dat is toch een prachtig uitgangspunt! Het zorgt ervoor dat ik enorm veel zin heb in deze pot voetbal, ook al staat er niks meer op het spel.

Ik zit al een tijdje rustig op de tribune en zie hoe het Gelredome langzaam volstroomt. Gezellig! Dan arriveert Bea. Ze is laat en kijkt een beetje moeilijk. Ze vertelt dat zij wel een drukke dag achter de rug heeft, in een eindeloze file heeft gestaan en dat ze ook nog eens vergeten waren om haar uit te nodigen voor de kerstborrel op haar werk!! Ja, duh, dan zou ik ook bloedchagrijnig en pisnijdig zijn. Ik sla een arm om haar heen en zeg dat ik haar begrijp. Ze pruttelt nog f verder maar als snel komt het gesprek toch op Vitesse.

Ze vraagt naar de opstelling en ik vertel dat Matavz en Castaignos allebei in de basis staan. 
‘Huh, Matavz?!”, en ze trekt een gezicht alsof ze zojuist in een citroen heeft gebeten.
“Tjezus, die man staat toch alleen maar op de verkeerde plek of buitenspel?!” 
Oei, Bea is nog steeds niet vrolijk en acht ja, je kunt maar beter gewoon duidelijk zijn!

Vlak voor de aftrap laat Zuid zich weer van zijn allerbeste kant zien. Een onthutsend mooi en indrukwekkend spandoek rolt zich uit over de tribune en Bea en ik zijn er f stil van. Er is weer vakwerk geleverd door een aantal mensen. Fantastisch gewoon en Bea is op slag haar pesthumeur vergeten. Oké, helemaal goed mensen, we kunnen beginnen!

De Zwitserse scheids fluit en de bal rolt voor het eerst in het voorlopig laatste Europese duel van Vitesse. En Vitesse begint gretig, ‘ze zitten d’r bovenop’ kun je wel zeggen en Bea en ik zijn vanaf het allereerste moment geboeid.

Kashia krijgt in de beginfase al een enorme kans. Bea en ik kijken ademloos toe als hij de bal hard richting het doel van Cardinale kopt. Aaahhhh, shit, Cardinale redt! Man, man, man, wat zou dat een prachtig begin zijn geweest van deze wedstrijd.

Maar Vitesse blijft druk zetten en Nice krijgt nauwelijks de kans om van hun eigen speelhelft af te voetballen. Uitstekend zo mannen! Bea en ik zijn bijzonder tevreden over het spel van de mooiste club van Nederland. Vitesse speelt verzorgd voetbal, blijft jagen en creëert een aantal uitstekende mogelijkheden. Nice is toch bepaald geen kwakkelclubje, maar ze hebben het niet eenvoudig tegen onze jongens.

Halverwege de 2e helft komen de Fransen echter beter in de wedstrijd, zij worden sterker. Het spel golft nu wat op-en-neer, beide partijen zijn aan elkaar gewaagd, en nog steeds leuk om te zien. Er liggen nog immer mogelijkheden voor Vitesse, maar die monden helaas niet meer uit in uitgespeelde kansen.

Behalve dan in de laatste minuut van de 1e helft. Castaignos krijgt de bal aangespeeld en staat plotseling oog-in-oog met Cardinale. Bea en ik volgen gespannen zijn actie. Castaignos haalt hard uit, oké dikke prima, maar hij speelt gvd recht in de handen van die goalie. Met een zucht van teleurstelling en ergernis zakken Bea en ik terug in onze stoeltjes. We kijken elkaar f aan met een blik van ‘ooooohhhh men, zulke kansen moet je toch benutten!’ En dan horen we dat de scheids vindt dat het rust is.

In de 2e helft pikken onze jongens het goede spel weer op. Vitesse geeft niet veel weg, verdedigt prima en is sterk in de standaardsituaties. Op een gegeven moment vind ik zelfs dat Vitesse domineert! Wij bepalen gewoon wat er gebeurt!

Maar het mooiste van alles is toch wel dat onze mannen uitstralen dat ze willen winnen. En dat slaat natuurlijk meteen over op het publiek dat besluit om er nog maar eens een flink feestje van te maken. Het Gelredome zit weer lekker vol en iedereen zingt, springt, stampt en brult onze jongens toe.

Wij hebben de beste kansen, wij voetballen veel beter en wij hebben Nice regelmatig gewoon in de tang. Bovendien blijven onze mannen onverminderd hard werken en sleuren over het veld en ik weet weer waarom ik een V-supporter ben. Iedereen voelt dat hier wat te halen valt. Kom op nou mannen, nu nog een keer scoren!

Het spel gaat verder. We moeten geduld opbrengen en dat valt niet mee. Het duurt maar liefst tot de 84e minuut of zo als Mount de bal passt naar Rashica. Onze balvirtuoos (waarvan ik hoop dat ie na de winterstop nog steeds bij ons speelt) geeft een voorzetje richting Castaignos en Luc neemt de bal aan en tikt ‘m subtiel tegen het netje van Cardinale. Ráááááák!!!!! Jááááá!!!! Eindelijk!!!! Klasse Castaignos, grote klasse! 1-0 voor ons!!

Het hele stadion ontploft en een kakofonie van geschreeuw, gejuich en gebrul vult het Gelredome. Dit doelpunt is zó verdiend en zó ontzettend gerechtvaardigd. Er is hier maar één ploeg die recht heeft op de overwinning, er is hier maar één ploeg die vol passie, vuur en overtuiging strijdt en dat is Vitesse.

Bea en ik vliegen op uit onze stoeltjes en vliegen elkaar daarna in de armen. We gillen het uit van pure vreugde en dansen en juichen en we zijn zo verschrikkelijk blij met deze goal. Jááááá, ik wist het wel, ik voelde het de hele wedstrijd al aankomen dat wij zouden gaan scoren. Zo heerlijk, zo fijn!

Er volgen nog een paar bloedstollend spannende minuten. Kunnen onze jongens de voorsprong vasthouden? Kunnen zij hun hoofd wel koel houden en hun zenuwen in bedwang? Bij Bea en mij lukt dat inmiddels niet meer.

Wij zijn helemaal over de pis van opwinding en verwachting maar tegelijkertijd ook doodsbang voor een tegentreffer van die Fransozen. Je ontkomt toch niet helemaal aan dat duivelse stemmetje in je achterhoofd dat fluistert dat Nice nog een keer aanzet en dan alsnog tot scoren komt. Pffff …… men ……

Maar dat gebeurt niet, goddank! Wij winnen van Nice met 1-0. Ik zeg: een puike prestatie! Deze pot voetbal is een waardige afsluiter van een geweldig mooi Europees avontuur. 
Vitesse, bedankt voor 6 prachtige Europese wedstrijden. We hebben hiervan genoten, gesmuld zo nu en dan, en enorm gebaald als het niet liep zoals we wilden. Voetbal in optima forma, top!

Nou, doei tot de volgende wedstrijd! 
X Nancy

Oh ja, btw … ik weet niet zeker of ik er woensdag a.s. bij kan zijn tegen Willem II. Ik heb dan een vergadering van mijn werk. Huh ... ’s avonds?! Ja! En iemand heeft verzonnen dat Vitesse op datzelfde tijdstip moet gaan voetballen, tsssss ….. Gewoon klote dus, maar het is niet anders.

Graag wens ik iedereen alvast hele prettige kerstdagen en natuurlijk een gelukkig, gezond en liefdevol 2018 toe.