Verslag: Vitesse - Ajax

d.d. 4 maart 2018: Vitesse – Ajax

Nou, mensen, het is weer zover: D-day, de wedstrijd tegen 020 vandaag!

Op noord tref ik Bea en samen lopen we naar onze plek. Ze vertelt dat ze ziek is geweest en moppert dat ze daardoor een fantastisch concert heeft gemist. Echt rot voor haar.

Bea pruttelt verder over haar gemiste uitje en ik luister empathisch mee, totdat ik plotseling zie dat onze captain, via het grote scherm, het woord tot ons richt. Nou, dan moet er wel iets aan de hand zijn, toch!? Ik probeer te volgen wat ie zegt, ik versta heus wel een bietje Engels heur, maar er is te veel geroezemoes op de tribune en ik ben enorm afgeleid door zijn blauwe oog. Oh men…. zelfs met zijn gehavende gezicht is ie nog steeds een spetter!

Even later zien we dat Marvelous Nakamba en Milot Rashica een ere- en afscheidsronde lopen door het Gelredome. Ah, daar zal het bericht van Kashia dan wel over zijn gegaan. Bea en ik, en rest van noord, staan op als deze twee mannen voorbij lopen en we klappen onze handen zowat stuk. Wat een prachtige spelers, wat een helden en wat hebben ze veel betekend voor de mooiste club uit Nederland! Duizend maal dank, voor alles jongens, uit de grond van ons geel-swèrte hert!

Als de spelers het veld opkomen, explodeert het stadion meteen. Vlaggen zwaaien, linten dansen, vuurwerkpotten ontploffen, tjezus …. wat een fantastisch spektakel en onmiddellijk rolt er een heerlijke sfeer van de tribunes af. Chapeau, dikke vette prima voor degenen die dit hebben georganiseerd!

En dan fluit Kuiper en de bal rolt. In de beginfase heeft Ajax meer veldoverwicht en ook meer balbezit. Onze jongens willen wel, maar kunnen niet of zo. Bea en ik kijken elkaar aan met zo'n kennersblik van 'Ooohhh, als dat maar goed gaat' en we worden niet bepaald rustig van het spelbeeld.

Tot aan de 16e minuut dan! Veltman heeft de bal en volgens mij denkt hij dat ie achterna gezeten wordt door een roedel geel-swèrte wolven of zo. In totale paniek knalt ie volledig overbodig de bal over de achterlijn. Hè, heerlijk!

De corner wordt door Vitesse genomen en daaruit vloeit niet meteen heel veel gevaar. Maar dan krijgt Navarone Foor de bal voor zijn voet. Hij handelt intuïtief en haalt van grote afstand snoeihard uit. Met de snelheid van het licht kegelt hij de bal links bovenin het doel van Onana! OMG wat een grandioos doelpunt!!! Foor …. fantastisch, fameus, fraai, formidabel, f*king fabulous; superlatieven schieten gewoon tekort.

Bea en ik zijn heel even de weg kwijt, deze zagen we niet aankomen, maar we zijn werkelijk extatisch van vreugde. We vliegen elkaar om de hals en we weten niet hoe hard we moeten juichen voor Foor. We zijn gewoon duizelig van zijn wonderschone goal. Op noord wordt iedereen helemaal gek, iedereen schreeuwt het uit van puur geluk, iedereen applaudisseert voor Navarone en we kunnen nauwelijks geloven dat we op een 1-0 voorsprong staan.

Na deze geweldige opsteker gaan Bea en ik maar weer zitten en volgen ademloos het verdere verloop. Ajax speelt niet slecht, maar mist bezieling of inzet of zoiets. Onze mannen daarentegen geven alles wat ze hebben. Ze werken als paarden, ze lopen zich het snot voor de ogen en vechten voor elke bal. Het is een genot om onze jongens zo hartstochtelijk aan het werk te zien.

Zowel Ajax als Vitesse blijven kansen creëren en beide ploegen krijgen de mogelijk tot scoren. Vlak voor rust levert Veltman de bal slordig in bij Matavz. Bea en ik veren onmiddellijk op, want als Tim aan de bal is, moet je wel f opletten natuurlijk. Matavz schiet maar zijn schot mist kracht en levert helaas geen doelpunt op. Aaahhh, shit man!

Teleurgesteld zakken we weer in onze stoeltjes en Bea verkondigt luid en duidelijk dat ze ontevreden is over deze actie van Matavz. Het schot was te slap, niet goed geplaatst, mist finesse bla bla bla. Ja mensen, Bea is kritisch vandaag. Met een 1-0 voorsprong gaan we de rust in.

Als de tweede helft begint, zijn er kansen over-en-weer en het is nog steeds een aantrekkelijke wedstrijd. 020 speelt wellicht technisch iets sterker en met hun Amsterdamse arrogantie denken ze vast en zeker dat het in Ernem toch wel goed komt. Maar onze helden blinken nog steeds uit door ongeëvenaarde passie en strijd in deze pot voetbal te leggen. GE-WEL-DIG!!!

Na ruim 10 minuten spelen in de 2e helft lopen De Ligt en Wöber achterin een beetje te kloten voor het doel van Onana. Ze begrijpen elkaar niet of zo, of ze zijn technisch toch niet zo goed dan ze denken. En Linssen heeft het in de gaten. Hij onderschept de bal kinderlijk eenvoudig, schiet en …… scoort! Jááááá'!!!! Hij zit 'r weer in!!!! Ongelooflijk, 2-0 voor Vitesse!!!!

Opnieuw omhelzen Bea en ik elkaar en we zijn uitzinnig van blijdschap. Dit had je van te voren toch niet kunnen dromen! We gillen de naam van Bryan, we brullen en we stampen van pure vreugde mee op de beat die wordt ingezet door Walter Witlov. Mensen, mensen, wat een feest op noord en in het hele Gelredome.

Ik kan nauwelijks bevatten wat hier gebeurt en Bea ook niet. We zijn flabbergasted maar nog allerminst zeker van een overwinning. Het lijkt wel alsof met elk doelpunt dat onze jongens scoren, wij steeds nerveuzer worden. Van opwinding klopt het hart me in de keel en ik kan geen woord meer uitbrengen. Mijn bloed stroomt als lava door mijn aderen en Bea zegt dat ze ontzettend nodig moet plassen.

Ten Hag ziet ook dat het voor zijn cluppie niet lekker loopt en brengt o.a. Cassierra in. De buurman vertelt dat dat wel een goeie is. Oh, fijn buurman! Ik zit mezelf hier al helemaal suf te shaken en van deze opmerking word ik bepaald niet kalmer. De buurman heeft verder geen idee hoe hij mij tot een mentaal wrak muteert en kijkt rustig verder. Oh mannen ….

Cassierra staat nog maar net in het veld als er een corner wordt genomen door Ajax en de bal wordt het strafschopgebied van Pasveer in geslingerd. Bea en ik zijn bloednerveus. We zien dat Cassierra wil koppen en we zijn ons bewust van het gevaar dat wel degelijk op de loer ligt. En ja hoor …. hij scoort: 2-1.

Godverdegodverdegodver! Wat een k*tzooi. Pasveer lijkt wel een standbeeld, doet geeneens een poging om dit doelpunt te voorkomen en waarom staat er godnondeju geen verdediger bij de paal!?

"Aaaahhhh, nééééé" is het enige dat ik kan uitbrengen en ik kijk eerst Bea wanhopig aan en daarna de buurman. Bea moppert en vraagt zich hardop af waarom Pasveer überhaupt nog in het doel staat en of we hem niet kunnen inruilen voor nog een verdediger! De buurman zegt niks, maar zijn ogen verraden dat ie baalt als stekker.

De wedstrijd gaat verder en nog geen minuut later krijgt Younez een wereldkans, maar hij schiet goddank net langs het doel van Pasveer en raakt daarbij nog de paal. Echt mensen, dit is niet gezond meer. De spanning is nauwelijks te harden, Vitesse staat enorm onder druk, ik durf soms niet meer te kijken en ik hoor dat Bea nog steeds ontzettend nodig moet plassen.

Rond de 70e minuut loopt onze geel-swèrte armada richting het doel van Onana. Mount, die weer eens een uitstekende wedstrijd speelt, geeft een voorzet op Kashia. Onze captain kopt door richting Linssen, die de bal meteen doorstoot. En hoe??!! Hij tikt 'm gewoon in het doel en laat Onana en de rest van de duffe Ajax-defensie weer kansloos achter. Hoe geweldig is dat?! Het staat 3-1 voor onze mannen!!!

Het Gelredome barst uit zijn voegen bij dit doelpunt. Opnieuw is iedereen euforisch en half krankzinnig van intens geluk. Dit is zo waanzinnig fantastisch! Natuurlijk gaan Bea en ik ook compleet door het lint. Opnieuw zingen en dansen en klappen we voor Vitesse in het algemeen en voor Bryan Linssen in het bijzonder. Wat een mooie middag mensen.

Nadat we uitgejubeld en uitgeschreeuwd zijn, gaat Bea eindelijk plassen. Ze kan het blijkbaar nu echt niet meer houden. Ze blijf een tijdlang weg en als ze dan eindelijk weer terug komt, vraagt ze of er nog wat gebeurd is.
"Nou, euh, Pasveer", stamel ik.
Ze kijkt me aan alsof ik zojuist niet lekker ben geworden en ik moet me nader verklaren.
"Nou, Pasveer heeft Vitesse in de afgelopen 10 minuten wel 5x gered, met katachtige snoekduiken en fenomenale reflexen. Echt waar!"
Kijk, we mopperen veel op onze goalie, en dat is soms ook wel terecht, maar als hij het goed doet, mag dat ook gezegd worden!

De wedstrijd loopt tegen het einde en heel voorzichtig beginnen we te geloven in een zege, maar het blijft ontegenzeggelijk spannend. Bea en ik staan inmiddels bol van de stress. Behalve van hartritmestoornissen, kloppende aderen en opgejaagde ademhaling hebben we ook last van zweethanden, suizende oren en ongecontroleerde en ongekende trillingen door het hele lijf.

En al die nervositeit bereikt een absolute apotheose als vlak voor tijd Ajax nog flink aanzet in ons strafschopgebied. Ajax tikt de bal heen-en-weer en speelt onze verdeging zoek. In de 87e minuut passt Younes de bal richting Siem de Jong en hij schiet de bal eenvoudig binnen, 3-2.

Nou, werkelijk, ik weet f niet meer waar ik 't moet zoeken. Doodsschrik, angst, benauwdheid en een beklemmend gevoel op mijn borst strijden om de hoofdprijs. We moeten nog een paar minuten volhouden en hoeveel blessuretijd komt er dan nog bij?

Met elkaar gaan we als de ultieme 12e man nogmaals achter onze jongens staan. Nog één keer roepen we de longen uit ons lijf en we willen ze wel naar de overwinning schreeuwen. Ik kan van spanning niet meer zitten, maar ook niet meer staan. Men, dit is niet gezond, nog f en ik ga gewoon van mijn stokkie.

En dan klinkt uiteindelijk het allerlaatste en alles verlossende fluitsignaal van Bjorn Kuipers. We hebben gewonnen! Ik ben zo moe van de spanning en ik kan het niet helpen dat er bij mij heel een traantje vloeit. Bea ziet het en omarmt me even, de lieverd.

Bea en ik zijn zo vreselijk trots op onze mannen en dat de strijd om het kampioenschap nu wel beslecht is, kan me geen reet interesseren. Onze boys hebben keihard gewerkt en loon naar werken gekregen: een magistraal mooie zege op de (k)neuzen uit Amsterdam.

Nou, doei tot de volgende wedstrijd!

X Nancy 

Foto: SoccerNews.nl