Verslag: Vitesse – Ajax

Nancy op Noord
d.d. 3 augustus 2019: Vitesse – Ajax

En ja hoor … we mogen weer! De Nederlandse ere-divisie gaat ook beginnen voor onze geel-swèrte-mannen! Meteen d'r op en d'r over tegen 020. Men, ik heb er zo'n zin in!

Als ik op Noord de tribune afloop, zie ik 'm al zitten: de buurman, mijn buurman! We begroeten elkaar en dan beginnen de vakantieverhalen hè!

Hij is naar Oostenrijk geweest. Foto's van zijn appartementje, van de bergen, van de dalen, van de grootse uitzichten. Mooi hoor! Dan vraagt hij naar mijn vakantie.

"Nou", vertel ik hem, "ik ben samen met mijn zus en twee vriendinnen naar de 'glamping' geweest. Op de Veluwe".

Hij kijkt een beetje ingewikkeld en ik leg uit dat de glamping een luxe tent is, incl. keuken, badkamer en grandioze veranda. Zeg maar glamorous kamperen.

Gewoon lekker douchen zonder die k*t-muntjes; mijn douche-water was altijd al op en dan moest ik mijn haren nog uitspoelen, arrrrggghhhh!

Verder stadjes in de omgeving bezocht, geshopt, gefietst en eindeloos gekletst over mannen in het algemeen en een paar in het bijzonder. Supergezellig!

En natuurlijk wilden we ook de wolven met hun welpjes spotten, zwijnen zien en herten gluren.

Dat is dan niet gelukt. En wij maar wachten … op de veranda … urenlang … Nou, we hebben één eekhoorntje gezien, duizend roodborstjes of zo en een bosmuis, bij ons in de keuken, in onze voorraadkrat … tjezus!

Ik heb met mijn zus afgesproken dat we de volgende keer ook echt het bos inwandelen. Misschien dat we dan meer geluk hebben en de buurman knikt instemmend.

Terwijl we onze vakantie-verhalen vertellen, worden we plotseling van achteren overvallen door een dolenthousiaste Bea! We vliegen elkaar in de armen; het is zo fijn om haar weer te zien.

Nu we met z'n 3-tjes compleet zijn, kunnen we over serieuze zaken praten: nl. Vitesse.

Volgens de buurman is het doel om dit jaar wèl Europees voetbal te behalen. Volgens Bea gaat het echter om twee andere doelen: het doel van Pasveer dat leeg moet blijven, en het doel van de tegenstander dat vol getrapt moet worden. Ja mensen, voetbal is niet zo moeilijk!

Een soort geluksgevoel overspoelt mij als Walter Witlov Status Quo uit de speakers laat knallen. Als onze jongens het veld oplopen staan we en masse op en we zingen en klappen mee. Kippenvel!

De eerste 10 minuten gebeurt er niet zoveel op de mat. Ik denk dat beide ploegen nog f moeten wennen aan het feit dat de competitie al begonnen is.

Maar dan ineens loopt, via de rechterflank, Karavaev met de bal aan zijn voet naar voren. Hij passt naar Tannane en Tannane schiet een seconde later de bal terug richting Karavaev die inmiddels aan de rand van het strafschop gebied is beland.

Bea en ik kijken elkaar even aan met een soort van 'kennersblik': "nu motte die neuzen f opletten wat er gaat gebeuren!"

Karavaev ziet uit z'n ooghoeken dat Bero meeloopt richting het strafschopbied van Onana en speelt hem de bal. Bero staat behoorlijk vrij en we weten allemaal dat hij een goed schot in de benen heeft.

Bea en ik en de buurman, en volgens mij iedereen op Noord, gaan staan. Het bloed suist van de adrenaline door mijn aderen, mijn armen en benen voelen plots loodzwaar aan van de stress. Dit is een wereldkans! Hoe gaaf zou het zijn als we nu scooren?!

Met bonkend hart kijken we naar de actie die volgt. Bero neemt aan en schiet … tegen de benen van Schuurs (Ajax). "Godallejezus, nee hè … " roep ik uit!

Maar een nano-seconde later realiseer ik me dat de bal dus wel in het netje van Onana ligt, via dezelfde benen van Schuurs. Jááááá …het is 1-0 voor ons!!!!!

Bea en ik omhelzen elkaar. We zijn in-en-in-gelukkig met deze goal en we stampen en zingen en klappen voor Bero (en ook voor Schuurs, tuurlijk, zo kinderachtig zijn we niet).

Een krankzinnig gejoel stijgt op vanuit het Gelredome. Iedereen is helemaal over de pis van blijdschap! Hoe fantastisch is dit!? Nou, geweldig gewoon!

De wedstrijd gaat verder en Ajax is helaas niet uit het veld geslagen. Ligt niet knock-out in de touwen, zeg maar. Ze blijven flink druk zetten en niet veel later testen Van de Beek en Blind onze goalie. Pasveer keept alert en is scherp. Voorlopig blijft ons doel schoon.

Maar ik voel me absoluut niet zeker en ik wiebel onrustig op mijn stoeltje. Bea kijkt schichtig om haar heen, van het veld naar mij, naar de buurman, naar haar schoenen … Ja, die is ook bloednerveus. De buurman krabt zich een keer achter de oren.

Na zo'n half uurtje spelen is 020 (wederom) in balbezit en Tadic krijgt de bal aangespeeld. Hij passt naar Ziyech en deze tikt 'm door naar V.d. Beek die behoorlijk vrij staat in ons penaltygebied. Hij haalt uit en scoort. Het staat 1-1.

Diep ongelukkig zak ik weg in mijn stoeltje. Natuurlijk, je voelde het al wel een beetje aankomen of zo … maar de teleurstelling is overweldigend. Bea kijkt me gefrustreerd aan en kan f geen woord uitbrengen. De buurman zegt sowieso niet zo veel.

We hebben f een momentje nodig om van deze tik te herstellen, maar vervolgens zingen en roepen we onze jongens weer luidkeels en passievol toe.

We worden hierbij uitgebreid geassisteerd door twee vrienden die ik voor deze wedstrijd heb geïntroduceerd. Dank heren, voor jullie niet aflatende, tomeloze en positieve inbreng voor deze wedstrijd. Jullie gebrul toetert nog steeds na in mijn oren, heeeeeerlijk!

In de tweede helft starten onze jongens vol energie. Het geloof en de wil om te winnen is er in elk geval. Mooi!

Er zijn 10 minuten of zo in de tweede helft verstreken als Bazoer op links de bal in zijn voeten krijgt. Hij draait handig weg naar binnen.

Bea en ik veren onmiddellijk overeind en ik voel de spieren in mijn hele lijf alweer verkrampen. We hebben begrepen dat deze jongeman een Ajax-verleden heeft en een heel goede speler is.

"Laat maar zien, Bazoer", tettert Bea erop los, "geef 020 een knal op hun muil".

En weet je, dat doet ie ook nog!!!! Hij geeft de bal een poeier en die verdwijnt achter Onana tegen de touwen. Wow, wat een streep, wat een kogel! 2-1 voor Vitesse! Briljant Bazoer.

Bea en ik vliegen elkaar hysterisch om de nek en juichen ons helemaal te pletter. Vervolgens word ik plat geknuffeld door mijn introducee-vrienden. Iedereen is buiten zichzelf van pure vreugde.

Een waar volksfeest barst los op Noord en in het hele Gelredome! Gekkenhuis op de tribune! We blèren weer mee met de muziek, we dansen, we lachen, we klappen. Wat is dit een fantastisch potje voetbal mensen.

Wat nou met die godenzonen?! Wat nou met die A'damse bluf?! Wat nou met die grote bek van 020?!

Het spel gaat verder en Vitesse en Ajax zijn gelijkwaardig. Onze jongens spelen goed, geconcentreerd en vechten voor elke bal. Ben echt zo trots op mijn cluppie!

Echter, naarmate de tijd vordert, neemt de druk van die neuzen op onze boys ook weer toe. Kak!

Ik kijk de buurman een beetje benauwd aan. Van zijn gezicht is af te lezen dat hij het ook spannend vindt. Bea plukt van de zenuwen aan haar haren en is bezig met lippenstift of zo. Zij kan de oplopende spanning ook nog maar nauwelijks de baas.

Halverwege de tweede helft rukt Ajax op richting het doel van Pasveer. Volgens mij staan al onze jongens in of rondom ons strafschopgebied te verdedigen. De paniek begint al een beetje toe te slaan, in elk geval wel bij Bea en mij.

Van de Beek ontvangt de bal en loopt daarmee tot ongeveer de 16-meter lijn. Dan geeft hij de bal af aan Tadic. Tadic neemt aan, draait half om z'n as en schiet … de bal in ons doel! 2-2.

Deze goal riekt naar buitenspel (stinkt bedoel ik dus eigenlijk), maar de VAR besluit dat ie toch geldt.

Godverdegodverdegodver … wat is dit klote zeg! Wat een desillusie, wat een afknapper. Ontgoocheld gaan we weer zitten. We zagen heus wel dat onze jongens in het nauw gedrongen werden hoor, dat 020 steeds gevaarlijker werd, maar je blijft toch gewoon altijd hopen op een goede afloop …

Een paar minuten voor tijd ontvangt Bazoer ook nog z'n tweede gele kaart. Rood dus en hij kan vertrekken. Bea en ik zijn nu echt kapot van de zenuwen. Met 11 man hadden we het al zwaar, mijn god … hoe moet het nu verder met 10?!

We kluiven op onze nagels en durven nauwelijks meer het spel te bekijken. Elke aanval van 020 veroorzaakt hartkloppingen, ik tril over mijn hele lijf, ik heb het inmiddels bloedheet en geen stem meer over van het schreeuwen.

Goddank keept Pasveer als een dolle; de meest onwaarschijnlijke pegels houdt hij gewoon tegen. Hij is onze rots in de branding, hij volhardt, hij weet van geen wijken.

Als Nijhuis dan eindelijk, na een bloedstollend laatste kwartier, besluit dat de wedstrijd voorbij is, vallen Bea en ik doodmoe terug in onze stoelen.

Tja, onze helden zijn na zo'n wedstrijd bekaf, maar Bea en ik ook.

Het was een prachtige wedstrijd vol strijd, inzet en vechtlust. Ik heb genoten. Het is een gelijkspel geworden, oké … maar het voelt voor mij toch een beetje als een overwinning!

Nou, doei tot de volgende wedstrijd!
X Nancy