Verslag: Vitesse – Excelsior

Nancy op Noord

17 februari 2018: Vitesse – Excelsior

De carnaval is voorbij, mijn stem nog maar een beetje hees, mijn chronische slaapgebrek gecompenseerd door dutjes op de bank en ik heb de afgelopen drie dagen voornamelijk koffie gedronken. Ja mensen, na vijf heerlijk feestdagen begint het burgerlijke leven zich weer aan mij op te dringen.

Ik stap de bus in en tref daar stomtoevallig mijn (carnavals)vriendin. Het sfeertje is meteen terug en we babbelen gezellig wat na.

Vlakbij het Gelredome maakt de chauffeur plotseling een noodstop. Ik word bijna uit mijn stoel gelanceerd en mijn vriendin hangt zowat in de paal. Het hart klopt ons in de keel. Pffff …. een kind stak onverwacht de weg over en de chauffeur reed tamelijk hard.
Niks gebeurd goddank, maar het eerste SM-tje van deze avond heeft reeds plaatsgevonden.
Huh … nee, nee … niet meteen van díé dingen denken; het was gewoon een Spannend Moment, waarvan er in het stadion vast nog veel meer zullen volgen! Duh!

Ik stap uit, neem afscheid van mijn lieve vriendin en wens haar een fijne wedstrijd op zuid. Ik loop door naar noord en, ja hoor, ik zie dat Bea mij al tegemoet wappert met haar boekje. We omhelzen elkaar even en dan lopen we samen naar onze stoeltjes.

We nemen de week uiteraard f door en we bespreken haar nieuwe collega en Valentijnsdag (viel tegen). Verder deelt Bea snoepjes uit aan iedereen in de buurt en ze heeft het volste vertrouwen in onze jongens na de wedstrijd tegen Feyenoord. "Ook zonder de zieke Matt Miazga moet het lukken", vertrouwt ze me toe.

Als onze mannen het veld oplopen, klappen we enthousiast mee met Status Quo maar als de wedstrijd start, bevinden Bea en ik ons nog midden in ons Valentijnsdag-verhaal. Oké, oké, de knop moet om, alle concentratie nu voor deze wedstrijd en onze helden.

En wat een begin van deze pot voetbal, mensen! Ik heb mijn vizier nog maar nauwelijks scherp gesteld op de grasmat als ik zie hoe Vitesse fanatiek naar veure sjouwt. Dabo krijgt de bal, hij tikt 'm door naar Linssen; Linssen ziet dat Castaignos er nog beter voor staat en hij kopt terug op Luc. Onze spits neemt behendig aan en met een formidabele omhaal heeft de keeper en de rest van Excelsior het nakijken. Wat een prachtige goal van Luc 'Omhaal' Castaignos!! 1-0!!

Het hele Gelredome veert onmiddellijk op, is verschrikkelijk blij natuurlijk, maar verkeert ook in hevige verwarring. Hoe kan dat nou? Castaignos die scoort?! Daar houden weinigen nog maar rekening mee!

Bea en ik kijken voor de zekerheid de beelden in de herhaling op het grote scherm terug en het is echt waar! Hij kan het dus toch! Natuurlijk kan ie dat! Gewoon 'n beauty van een goal! Lekker Luc en het is je enorm gegund!

We vliegen elkaar in de armen en zijn uitzinnig van vreugde door dit snelle, wonderschone doelpunt. Bea brabbelt iets van "tien, tien, tien" en ik kan alleen maar lachen. Dit wordt een fantastische avond; dat kan niet anders!

Vitesse blijft aanvallen, creëert nog een aantal kansen in de beginfase, maar daar vloeien helaas geen doelpunten uit voort.

Ergens in de 20e minuut of zo vindt er een duel plaats tussen Kashia en Burnet. Beide mannen zien de bal van boven neerkomen en proberen 'm weg te koppen. Ik weet niet of de bal überhaupt geraakt wordt, feit is dat de twee spelers spijkerhard met hun hoofden tegen elkaar knallen.

Ze storten alle twee ter aarde. Weet je, normaal gesproken ben ik niet zo onder de indruk van die 'stervende-zwaan-act' of van 'drama-queen-attitude' van spelers, maar Guram is géén aansteller, is géén komediant. Bea en ik maken ons dan ook ernstige zorgen als hij blijft liggen. Ook lullig voor Burnet natuurlijk, maar die speelt niet voor Vitesse, dus dat is van ondergeschikt belang.

Burnet staat echter weer op, Guram blijft liggen. K*t man! Na enkele ogenblikken wordt hij overeind geholpen, maar hij oogt echt wel groggy! Op zijn voorhoofd groeit een enorme bult, die bijna net zo groot wordt als zijn baard. Oh men, dat gaat niet meer goed komen en hij moet gewisseld worden.

Geschokt kijken Bea en ik elkaar aan en een gevoel van verlies overspoelt mij. Met een bezorgde blik zie ik hoe Kashia het veld af strompelt, ondersteund door twee begeleiders. Dit is zo triest voor onze captain, onze held, onze Gurrie! Wat een enorme tegenvaller, mensen! Oude Kotte is zijn vervanger.

De wedstrijd wordt vervolgd. En waar het in het begin allemaal nog redelijk soepel liep, zie je dat het verval nu plotseling intreedt. Onze mannen verliezen langzaam maar zeker de grip op de wedstrijd.

Er wordt slordig gespeeld, passes komen niet aan, onze jongens geven Excelsior veel te veel ruimte om te spelen en het baltempo is weer hemeltergend traag. Voeg daaraan toe dat met het verdwijnen van Kashia ook de inzet, de passie en de beleving zoek is en de catastrofe is compleet.

Bea en ik ergeren ons inmiddels suf aan de gemakzuchtigheid waarmee onze mannen voetballen. Waar is die felheid van vorige week gebleven? Die absolute wil om te winnen? Godallejezus jongens, kom op nou! Maar we kunnen schreeuwen en tieren wat we willen, het helpt allemaal niet.

Tegen het einde van de eerste helft gebeurt dan ook hetgeen dat niet kan uitblijven. Faik (E) krijgt de bal, staat zo vrij als een vogeltje en er is gvd geen enkele V-speler die hem verder ook maar een strobreed in de weg legt. Hij haalt aan en scoort van afstand de gelijkmaker.

Godnondeju! Wat een gezeik in het Gelredome! Bea en ik zijn enorm teleurgesteld en pislink. Zijn ze nou helemaal beflikkerd? Hoe kan dat nou? Het hele elftal hangt inmiddels van los zand aan elkaar en van enige organisatie is geen sprake meer. Bea gaat van kwaadheid volledig uit haar bol tegen de achterbuurjongen en het enige dat ik kan uitbrengen tegen de buurman is: "Wat een godvergeten f*ck zooi".

Na de rust hopen we op de ommekeer. We krijgt enkele kansen, maar Excelsior ook. Het spel van onze jongens wordt er helaas niet beter op en het humeur van Bea en mij ook niet.

Halverwege de tweede helft is Excelsior duidelijk de betere ploeg en Vitesse kakt volledig in. Onze mannen schieten op technisch en tactisch gebied hopeloos tekort.

Met grote angst in ons geel-swèrte hert zien we hoe Elbers (E) met de bal aan zijn voet richting ons doel rent. Pasveer twijfelt en zaait daarmee onrust. Ik krijg onmiddellijk last van klotsende oksels en hyperventilatie en de verbeten vinnige trek bij Bea om de mond verraadt dat zij ook niet meer rustig in haar stoeltje zit.

Elbers schiet maar de bal wordt geblokt door Pasveer. Nou, nou, halleluja, praise the Lord! Faye pakt daarna de bal op en wil 'm wegrossen. Maar hij rost 'm tegen Van Duinen (E) aan en via zijn benen rolt de bal toch in het doel van Pasveer. OMG! Nee toch! 1-2 voor Excelsior.

Bea en ik zijn des duivels. Kijk, als het gewoon een keer niet lukt, dan kun je daar mee leven. Maar als er zo slap en met zo weinig overtuiging wordt gespeeld, dan zijn ook bij ons de rapen gaar. Bea smijt uit frustratie haar boekje weg en vloekt hartstochtelijk. Als onze mannen zo hartstochtelijk zouden spelen, zoals Bea vloekt, nou dan hadden we gewoon met 4-0 gewonnen of zo.

Bloedchagrijnig verlaten Bea en ik het Gelredome. Het is een klote dag! Geen gouden medailles bij de Olympische Spelen vandaag, zelfs geeneens een zilveren of bronzen, en Vitesse gaat ook nog pijnlijk onderuit met 1-2 tegen Excelsior. Weg aansluiting bij de top-5! Men, denk dat ik er vannacht niet van kan slapen.

Nou, doei tot de volgende wedstrijd!

X Nancy